W Ewangeliach widzimy Jezusa nieustannie otoczonego chorymi. Uzdrowienia dokonywane przez Niego są znakiem przyjścia Królestwa Bożego. Troskę o chorych Pan złożył w serca uczniów, których posyła z zadaniem głoszenia i uzdrawiania. Tak o tym pisze św. Marek: „Oni więc wyszli i wzywali do nawrócenia. Wyrzucali też wiele złych duchów oraz wielu chorych namaszczali olejem i uzdrawiali.” (Mk 6,12-13)

Św. Jakub w swoim liście daje świadectwo o podjęciu w Kościele troski o chorych z użyciem oleju jako szczególnego znaku mocy działania Pana i Zbawiciela. „Choruje ktoś wśród was? Niech sprowadzi kapłanów Kościoła, by się modlili nad nim i namaścili go olejem w imię Pana. A modlitwa pełna wiary będzie dla chorego ratunkiem i Pan go podźwignie, a jeśliby popełnił grzechy, będą mu odpuszczone." (Jk 5,14-15)

Sakrament Namaszczenia Chorych jest zatem pomocą w chorobie dla uzdrowienia. To „podźwignięcie” dokonuje się w ciele (uzdrowienie fizyczne), w duchu (umocnienie psychiczne) i w duszy (odpuszczenie grzechów).

Skoro chodzi o uzdrowienie, to warto spotkać Jezusa w tym sakramencie NA POCZĄTKU choroby. To nie jest sakrament na umieranie, lecz uzdrowienie. 

Sakrament Namaszczenia Chorych można przyjąć wielokrotnie, także w tej samej chorobie przy pogorszeniu stanu zdrowia.