O co chodzi w sakramentach?

Gdy sięgamy po katechizmowe określenie sakramentu: „widzialny znak niewidzialnej łaski” możemy mieć wrażenie, że sakrament to jakaś RZECZ święta. Tak mówił w II w. Tertulian – „sakrament to rzecz święta, uświęcająca chrześcijanina”. Przedmioty, gesty i słowa – czy chodzi o to COŚ? Otóż jest jak w słowach Małego Księcia: „najważniejsze jest niewidoczne”. OK, chodzi o tę niewidzialną laskę czyli o co? Łaska to dar wypływający ze spotkania z jego Dawcą. Sakrament w swojej istocie to SPOTKANIE Z JEZUSEM, który nadal działa, choć odszedł do Ojca. Działa, bo dziś też pragnie uzdrawiać, karmić i odpuszczać grzechy. Działa, bo zlecił swoim uczniom, Kościołowi, kontynuację Jego misji: "to czyńcie”. Ciekawe jest znaczenie łacińskiego słowa sacramentum. Pochodzi ono z języka prawniczego. To kaucja, przysięga, uroczyste zobowiązanie. Jak te słowa Jezusa: „Którym odpuścicie grzechy, są im odpuszczone” (J 20,19). To zobowiązanie, że Jezus będzie przychodził i działał tam, gdzie działa Kościół. Zatem kiedy Kościół czyni ustanowiony przez Jezusa znak, Jezus wypełnia swoje sacramentum i PRZYCHODZI i działa, aby dokonała się łaska – owoc spotkania ze Zbawicielem.

Jest zatem to, co widzialne – ZNAK. To, co odsyła do niewidzialnego. Jak kwiat, który mówi o miłości, albo łza ujawniająca wzruszenie. Znak tym razem szczególny, bo obdarzony mocą.  Mocą sacramentum – obietnicy, zobowiązania Jezusa. Jest to zatem znak, który sprawia to, co oznacza: obecność i zbawcze działanie Jezusa. I to jest ta druga część – ŁASKA wynikająca ze SPOTKANIA z Jezusem – Bogiem, który zbawia. Doświadczamy wtedy zbawienia na różne sposoby zależne od naszej sytuacji i potrzeby, ale ciągle działa ten sam Pan i Zbawiciel. 

Sakramenty ułożono w 3 grupy: